Hoxe fai un ano que o noso querido Tito se nos foi, el pasea polas nosas tertulias, polas nosas cabezas dicindonos cousas bonitas e repartindo ánimos.
Non nos esquecemos de Olga xa que logo, era o amor de Tito o que lle daba sentido a súa vida segundo el mesmo dicía. Nós queremola e está sempre nos nosos corazóns; compartimos a súa dor e lembramos este 18 de setembro que sempre será triste para nós.
Sabemos que Tito non querería que nos gañara a tristura pero responderlle que a tristura tamén fai poesía e el é poesía para as nosas lembranzas.
Non te esquecemos amigo, non esquecemos o home xeneroso que foches, o amigo entrañable, o poeta da infancia a voz da sabiduría. Grazas, Tito, por todo o que nos deches e o que aprendimos de ti!
Imaxe do único Parladoiro ao que asistiu Tito Porto, celebrado na cafetería Tertulia na Alameda.
Comentários